17 yaşında gelecekle ilgili karar vermek doğru mu?

Nedir bu eğitimden çektikleri çocuklarımızın ve bizlerin… Bu satırları yazarken gençler sıra başlarında ter döküyor. Hepsine gönülden başarılar diliyorum, Allah hepsinin gönüllerine göre versin. Biz de Ağustos 15’ten itibaren bu yola gireceğiz.

Çocukların en güzel çağları sınav stresi ve gelecek kaygısı ile geçiyor. Ergenlik dönemi de cabası. Kendilerini keşfetmeden ömür boyu yapacakları mesleklerini seçmelerini istiyoruz.

Eşim Barış, 43 yaşında ve tanıştığımızda muhabirdi. Star Ana Haber’de polis muhabiri idi. Evlendikten sonra ise her 8 senede bir meslek değiştirdi. Oyuncu, yazar ve tiyatro ile uğraşıyor. Ve 43 yaşında aslında senaristliğin ona en uygun meslek olduğuna karar verdi.

Oğlum Eren’e soruyorum 'sen ne olmayı istiyorsun' diye bana sporla ilgili bir şeyler diyor ve konuyu 15 Ağustos’ta açmak üzere kapatıyor. Çoğu genç sınava giriyor ama ne istediğini bilmeden. Gelen puana göre de bir yerlere yerleşmeye çalışıyor. Sonra da mutsuz oluyor.

Hatta bazı arkadaşlarımın çocukları 2 gün öncesine kadar TM mi, TS’den mi girsem diye hala karar verememişti. Bizler önce çocuklarımıza kendilerini tanımalarına fırsat vermeliyiz. Sıvan ve not ortalaması yerine kendilerini geliştirecek sosyal becerilerin önünü açmalıyız.

Yurt dışına kabullerde not yerine yazacağınız tekili bir mektup ve sosyal yaşamınızdaki faaliyetler, katıldığınız projeler ve sosyal sorumluluk başarılarınıza bakılıyor. Sınavda aldığın not yerine hayattaki başarılar esas alınıyor. Bizde ise hala eski tas eski hamam ezbere dayalı veli hamallığında giden taş devrinden kalma sistem.

Artık öğretmenlerin de çocuklara yaklaşımlarını değiştirmeleri lazım, bu kuşak çok farklı. Dersi sevmesi için önce öğretmenini sevmesi iyi bir iletişimi yakalamaları gerek. Eren sene başından beri yıldızının bir türlü barışmadığı matematik hocası yüzünden dersi tamamen boş verdi. Fakat sınıfın yarısından fazlasında durum aynı. Sınıfın yarısının karne notu 50’nin altında, bizim de öyle. Amaç artık sadece denklem öğretmek, problem çözmek olmamalı.

Robot çocuklar bekliyoruz, empati kurmak yok, dersi anlat geç. Öğrenen öğrensin, diğerleri kaynatırsa kaynatsın mantığından çıkmak gerek. Matematik performans ödevini yapmadı. Özellikle yapmadı. Baraj dersini geçti ortalamasını da hesapladı ki bunu ilkokulda çözmüştü.

Okul ve hocası bana sadece mail atarak ödevini yapmasını istedi. Ben de Eren'le konuşup sorunu çözmelerini istedim. Evet görevi, yapması lazım. Ama neden yapmıyor çocuk, bir mesaj veriyor. Sen nedeni anlamadan o nedeni ortadan kaldırmadan sadece ödevi yapıp teslim etmesini istiyorsun. Ben onun yerine yapıp teslim etsem kabul edilecek yani…Dersi dinleyen, ödevini yapan çocuğa ben de bir şeyler öğretirim. Önemli olan enerjisi yüksek kaytarmaya meyilli çocuklara dersi sevdirmek ve onları kazanmak. Eren her zaman 2. grupta yer aldı. Geçecek kadarını yapıp fazla kasmadan buraya kadar geldi. Fakat çocukları sınava hazırlamaktan hayatı pas geçiyoruz. Topluluk önünde konuşmayı sunum yapmayı, grup çalışmasını bilmeyen, enstrüman çalmayan en az bir spor dalı ile ilgilenmeyen nesillere imza atıyoruz.

Yeğenimizin okul notları hiç parlak olmadı, zar zor okur denilen çocuk İngiltere’nin en zorlu okullarından birine yazdığı bir mektupla kabul edildi. Orada okuyor hem de % 50 burslu.

Şimdi bakkal gibi neredeyse her köşe başında üniversite var. Birinden birine girerler. Önemli olan mutlu olacakları işleri yapmaları ve hayatta başarılı olmaları. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Radyo TV Sinema Bölümü'nü kazandığımda (ilk sene giremedim. 2. sene kazandım.) en kötü hocamız Sinan Çetin'di. :) Betül Mardin, Metin Erksan, Yavuz Özkan, Ziya Öztan say say bitmez. Efsane bir kadrodan aldığımız dersler ve cebimizde hayata dair hikayelerle mezun olduk. Bizler o bakımdan çok şanslıydık.

Diploma ile iş bitmiyor o nedenle ne kendinizi ne de çocuklarınızı yıpratın. Hayat şansları yüksek olsun. Su akar yatağını bulur. Bu sene olmazsa seneye olur. Kendi kendine yeten mutlu ve sosyal başarısı yüksek insanlar olsun yeter. Babalar Günü'nü de unuttum sanmayın.

Tüm babaları kutluyorum. Aileler ve sevdikleriniz ile nice güzel günleriniz olsun. İyi pazarlar.