Adam gibi adam olmak

Adam olmak, adam gibi adam olmak…

Mazhar Fuat Özkan söylüyordu, o şarkıyı. Bir mahkemede onunla tanışıyordum.

Ortak hükümler giymiştik ama suçlu da değildik, benzer de…

Sıfırdan geliyordu, dişiyle tırnağıyla hayat kavgasını vermiş üstelik kazanmıştı. İsmi Zafer olmalıymış diye düşünürdüm ama değildi. İnce ve kibar halleriyle etrafına ışık saçıyor, ailesi ve akrabaları ve dostları ve arkadaşları için varını yoğunu ortaya koyuyor dahası zamanını ve sevaplarını paylaşıyordu. Herkesin derdine koşuyor, onlarla derde dert de oluyor, merhem de… Kızına da kızlarına da ilham veriyor, sevdiği kadına yeniden ve yeniden dünyalar yaratıyor, bir elinin verdiğini diğer eli görmüyordu.

Bildiğini de bilmediğini de biliyor, rüzgarla yarışıyor, menzillere meydan okuyordu. Aşkta ve hüzünde duruşunu bozmuyor, neşede ve kederde baş konacak omuz oluyordu.

Adamlığın yanına, ticari zekasını da koymuş ve her şeyi satın almıştı. Ama kendisi için değil. Bir lokma, bir hırka kadar yakındı dünyaya. En güzel veren, en güzel vermeyi bilen hiç beklemeyen elleri vardı. Gözlerinde ki çocuk, her insanı kıskandıracak kadar masumdu. Güzel adamdı, adam gibi adamdı.

Ne zaman bir mahkeme kurulsa, ne zaman Mazhar Fuat Özkan söylese ve ne zaman ben onu düşünsem, adam olmayı, adam gibi adam olmayı hatırlarım. Annesinden aldığı asaleti bu kadar yakışıklı taşıyan, mahallemin büyüğü, varlığıyla beni, bizi her daim güçlü hissettiren adam, dün doğduğun dünya sana kutlu olsun. İyi ki doğmuş, iyi ki kendini bize tanıtmışsın. Yoksa yoksun olurdu zaman. Seni Murat diye çağıran o güzel annenin ellerinden öpüyorum.

Bir Murat Ersönmez daha gelmeyecek biliyorum. Hep ol, hep ol ki sana dokunan herkes adam olmak, adam gibi adam olmak neymiş bilsin, anlasın ve hatırlasın.

Nesiminin dediği olsun...

Abdestimiz katlanmak Namazımız sabretmek
Biz bir oruç tutarız

Kul Nesimi sen seni
Mana bilir söylersin
Biz bir deniz geçeriz
Bir ummana benzemez…